Wiersz – Speedrun życia

Życie to gra pay to win, pełna mikrotranzakcji,
bez sejwów, z mechaniką permadeath.
Na forach piszą,
że nie jest jednak tak źle,
o ile nie wczyta ci mapy
de_uganda albo de_cambodia.

Rushuj przez postpruski tutorial.
Achievementy na końcu etapów
i tak się nie liczą.
Możesz zrobić quest poboczny „uniwerek”.
Mają dobre perki,
ale nadmiar nadawanych rang
psuje ekonomię gry.

Potem czeka cię farmienie golda w gildii
założonej przed downgradem systemu.
W solucjach przeczytasz,
że jak będziesz dobry
to założysz własną
lub kupisz sobie bazę.
Wielu odpada na tym levelu,
będąc sfrustrowanym ciągłym grindowaniem,
przedwcześnie robią rage quit.

Spłódź swoje kopie zapasowe
w nadziei na to,
że nie popełnią tych samych błędów co ty
w tworzeniu postaci.
Jak dedniesz to dropną im twoje itemki.

A tak naprawdę,
to zdobywaj takiego expa, jaki chcesz.
Istotne jest grać tak,
abyś z czystym sumieniem mógł napisać „GG”,
gdy hapeki spadną do zera.

Ilustracja: Piotr Marzec

---

Hubert Wojciechowski – Rocznik 92. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego na kierunkach: prawo i administracja. Działa naukowo wśród pozytywnie zakręconych członków Studenckiego Koła Kryminalistyków. Organizator i prelegent konferencji, podczas których stara się mówić oraz wyglądać mądrze. Największą satysfakcję sprawia mu obserwowanie, jak uczestnicy prowadzonych przez niego warsztatów z zainteresowaniem angażują się w ich przebieg. Pisze artykuły, opowiadania, wiersze. Pasjonat historii, staroci, podróży po Polsce, gier fabularnych, fantastyki.