Poezja – Tryptyk postny, postpolityczny

I. Abrahamie

mówi język mówi a psy na to szczekają
i na dowód tu jesteś.

kto sieje festyn ten nic nie zbierze.
lata dziewięćdziesiąte są zawsze
a u końca spadły bomby i były wypadki
na niebie i w ciele.

tłumaczę działania i jestem diasporą.
prowadzę w języku nowiny i kaliber.
alibi w cv. a kroczy język kroczy.
stawiam cię pod

pierworodny a niezdatny

II. Izaaku

a mówiła mama że polityka prorodzinna
to chujoza mimesis. wracałem z osią
albo na osi. dwa burdele na krzyż.
historię piszą paragony. zbieram paragony
mają wiele twarzy. kir to bot. sąsiad
wstawia drzwi i klucz mu błyszczy w zębach.
pojebane flow. chwała trybie incognito chwała.
shitposting stoi za pierwszym słowem
i z niego  mam pożytek. zamykam
pochód w horrorze klasy b

III. Nożu pomiędzy

karm full. gram pobudkę
dzielnia pije klin. w telewizji
śniadaniowej przerwa – reklama
żelu. oto żel który leczy

– który gładzi

skórę dla ciebie. a oto miejsce
cięcia i podłożenia mi żalu.
w plener. w plenerze łatwiej zapomnieć

– lub pamiętać.

pamiętać i płacić szkodliwe.
a oto menadżer
stron rodzinnych chce
rozjebać mi wyświetlacz –

– bez światła

ukradli tory i przewody.
co za nie zjedli? sprite i pragnienie
tłumaczą eony. wikłam się

– w konto admina.

posłowie na sejm muzycy na scenę
uczniowie na szkołę ciepłownie na świt

– podnieście rękę.
   jaki będzie luks
   po ile staną noże?

---

Paweł Kusiak – urodzony w 1998 r. Autor (i współautor) wierszy, redaktor. Laureat kilku konkursów i finalista Połowu. Publikował m.in. w „Wizjach”, „Helikopterze”, „Wakacie”, „Tlenie Literackim”, „Kontencie”, „Stonerze Polskim” i „Małym Formacie”; napisał pewien wiersz na pewnej ścianie. Pracuje nad debiutem. Studiuje i mieszka w Krakowie, z którego nie pochodzi.