(I) Czytam dziewczynkę z cząstką pomarańczy– wiersz Romana Honeta z jego najnowszego tomiku żal, może on, z dużym uznaniem dla wciąż rozwijającej się linii twórczej autora[1]. Obserwuję, jak łagodnieje ekspresja obrazów na rzecz wyrafinowanych metafor; podmiot wybiera prostą formę, by zrobić miejsce dla sugestywności przeżycia. Ciekawe to i zajmujące. Postanowiłam zapisać te, oglądane w znacznym […]
